Stale odporne na korozję wykazują się w zależności od typu i dodatków stopowych mniejszą lub większą odpornością na działanie różnych środowisk korozyjnych.

Rodzaje stali odpornych na korozję

Umownie do stali odpornych na korozję zaliczamy: stale trudno rdzewiejące, stale nierdzewne, stale kwasoodporne i stale żaroodporne. Można je też podzielić w inny sposób: stale chromowe (czyli odporne przede wszystkim na korozję atmosferyczną) określane są jako stale nierdzewne, a stale chromowo-niklowe określa się jako kwasoodporne. Warto jednak zaznaczyć, że w zależności od typu niektóre stale chromowe mogą być jak najbardziej odporne na działanie części kwasów, a każda stal kwasoodporna jest także nierdzewna. Jak zapewne już zauważyliście, przebieg podziałów stali jest dość umowny i zależy od wielu czynników, a to że dana stal zaliczana jest do jednej grupy nie wyklucza jej przynależności do innej.

Idąc dalej, kolejną grupą stali są stale, które wykazują odporność na wpływ korozyjnych gazów w wysokich temperaturach – takie stale określa się jako stale żaroodporne. Natomiast jeżeli stal jest nie tylko odporna na działanie gazów w wysokich temperaturach, ale także wykazuje się odpornością na obciążenia mechaniczne w wysokich temperaturach określa ją się jako stal żarowytrzymałą.

Stale odporne na korozję można też podzielić na: stal austenityczną, stal ferrytyczną, stal martenzytyczna oraz stal ferrytyczno-austenityczna, która określana jest też jako stal duplex.

Czynniki wpływające na klasyfikację stali

Stale wykazujące się odpornością na korozję grupuje się według trzech podstawowych cech. Pierwszą z nich są własności użytkowe, drugą mikrostruktura stali, a trzecią procentowa zawartość dodatków stopowych.

Odporność na korozję jako zjawisko chemiczne

Odporność stali na korozję jest odpornością chemiczną – ta jej właściwość określana jest także jako pasywność stali. Pasywność, mówiąc najprościej, polega na tym, że stal nie ulega rozpuszczaniu – nie przechodząc ze stanu elementarnego w stan jonowy, dzięki wytwarzającej się warstwie ochronnej.

Proces wytworzenia się tej powłoki określany jest jako pasywacja, a sama warstwa powstaje w wyniku reakcji chemicznej zachodzącej pomiędzy stalą a środowiskiem zewnętrznym. Równocześnie po wytworzeniu się powłoki stal przestaje reagować ze środowiskiem i staje się odporna na jego wpływ.